هنر پرستاری: تجربه مددجویان در یک مطالعه پدیده شناسی

پیش زمینه و هدف: متأسفانه علیرغم تأکید مستندات موجود و نظریه های معاصر بر این باور که پرستاری هم علم و هم هنر است بااین وجود مرور مطالعات منتشرشده حاکی از بررسی های متوالی در خصوص گسترش علم پرستاری است. این در حالی است که بسیاری معتقدند با شناخت و درک این مفهوم در عرصه های بالینی می توان آگاهی زیبایی شناسی را در پرستاری و آموزش دانشجویان توسعه داد. ازآنجایی که هیچ مطالعه ای در درک هنر پرستاری در فرهنگ پرستاری ایران انجام نشده است بنابراین این مطالعه با هدف تبیین ادراک مددجویان از هنر پرستاری انجام شد.  مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه کیفی از نوع پدیده شناسی تفسیری بود. شرکت کنندگان دراین بررسی شامل 12 مددجوی بستری در بیمارستان بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه غیر ساختاریافته استفاده شد و تجربیات توصیف شده با شیوه پدیده شناسی تفسیری ون مانن تحلیل شدند.  یافته ها: پس از تحلیل داده ها 13 خوشه و پنج درون مایه اصلی از تجربیات زنده مددجویان در مواجهه با پدیده هنر پرستاری استخراج شدند. درون مایه ها شامل: توصیفی ذهنی، معنویت آشکار، گشودن بن بست های درماندگی، احساس یکی بودن و تبلور توانمندی فراتر از حد وظیفه بودند.  بحث و نتیجه گیری: درون مایه های استخراج شده از تجربه هنر پرستاری در این مطالعه دربرگیرنده رفتارهای مراقبتی کلی نگر در ادبیات کنونی پرستاری با تأکید بر معنویت و مهارت بود که با شناسایی آن ها می توان موجبات ارائه بیشتر آن توسط پرستاران را فراهم نمود و به انتظارات واقعی مددجویان پاسخ داد.